W Polsce dość często mamy do czynienia z licznych zmianami w zakresie prawa pracy. Wynikającego wprost ze zmian w kodeksie pracy czy też zmian wynikających z różnych ustaw mających wpływ na prawa i obowiązki pracownicze.

Mówiąc o prawie pracy należy również rozumieć to wszystko, co dzieje się w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz praw emerytalnych. Czasami jest tak, że w toku zajęć dnia codziennego wiele istotnych zamian ucieka naszej uwadze lub też różne instytucje publiczne nie prowadzą szerokiej kampanii informacyjnej.

W naszej zakładce Prawo pracy zamierzamy sygnalizować te zmiany i zagadnienia, które mają istotne znaczenia dla naszych członków Związków zrzeszonych w Zakładowych Organizacjach Związkowych. Do szczegółowych zapisów i interpretacji należy dotrzeć samemu. Na początku sygnalizujemy dwa tematy „emerytury połowiczne” oraz umowy o pracę po 22 lutego 2016.

Emerytury połowiczne

U stawa z 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wprowadziła możliwość przejścia na emeryturę częściową zwana potocznie emeryturą połowiczną dla kobiet w wieku 62 lat i mężczyzn w wieku 65 lat, którzy nie osiągnęli podwyższonego wieku emerytalnego.

Dodatkowym warunkiem, jaki muszą spełnić osoby ubiegające się o to świadczenie to, co najmniej 35 letni staż pracy w przypadku kobiet i 40 letni staż pracy dla mężczyzn.

Wysokość tego świadczenia wynosi 50 proc. pełnej emerytury, jaka należy się pracownikowi w dniu, w którym się o nią zwrócił do ZUS.

Pobierając emeryturę połowiczną można nadal normalnie pracować pobierając pełne wynagrodzenie.

Obecnie z powyższej ustawy mogą jedynie skorzystać mężczyźni, ponieważ kobiety dopiero w roku 2021 a wówczas mogą obowiązywać zupełnie inne oby stare przepisy dotyczące wieku emerytalnego.

Czy to się opłaca? Jak wskazują indywidualne przypadki tak, ponieważ pobieranie tego świadczenia ma niewielki wpływ na wysokość przyszłej emerytury.

Zainteresowani powinni skontaktować z najbliższa placówką ZUS.

Umowy o pracę po 22 lutego 2016

W tym dniu zamieniają się zapisy art. 25(1) par. 1 Kodeksu pracy – mówiący o okresach zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, który nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Po tym okresie umowa o pracę zawarta pomiędzy tym samymi stronami stosunku pracy z automatu przekształci się w umowę o pracę na czas nieokreślony.

W ten sposób nie powinno dochodzić do absurdów, że umowy o pracę na czas określony są zawierane na bardzo długi czas np. 5, 10 czy 15 lat.

Kolejną ważną zmianą warunków zatrudnienia na czas określony jest odejście od krótkiego, zawsze 2 – tygodniowego okresu wypowiedzenia umowy na czas określony. W miejsce tego krótkiego i wygodne dla pracodawcy wypowiedzenia, zastosowanie znajdą przepisy dotyczące okresów wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony i zgodnie z art. 36 K.p. będą one wynosić:

• 2 tygodnie – przy zatrudnieniu w danym zakładzie poniżej 6 miesięcy,

• 1 miesiąc – przy stażu zakładowym wynoszącym, co najmniej 6 miesięcy,

• 3 miesiące – przy zatrudnieniu w danym zakładzie, przez co najmniej 3 lata.

Powyższe zamiany powinny korzystnie wpłynąć na rynek pracy i stabilizację zatrudnienia.

FZZ Metalowcy

Mirosław Grzybek